Między katedrą a ratuszem. Polityczne uwarunkowania sztuki Wrocławia u schyłku średniowiecza

Książka ukazuje meandry politycznych nastrojów Wrocławia między 1337 a 1537 r. jako kontekst dla sztuki miasta. Jej analiza pozwala uwypuklić rolę dwóch głównych ośrodków ideotwórczych – biskupa i rady miejskiej, zatem katedry i ratusza – zarówno w relacjach wzajemnych, jak i wobec spraw zewnętrznych. Ten drugi, szerszy horyzont pozwala dostrzec rolę Wrocławia w XV w. jako ośrodka rywalizującego z Pragą o przywództwo w łonie Korony Św. Wacława. Nowe odczytanie treści ideowych ratusza wrocławskiego bądź niektórych partii katedry, a także m.in. ówczesnej twórczości dziejopisarskiej, pozwala w konsekwencji zreinterpretować miejsce Wrocławia na ówczesnej mapie politycznej Środkowej Europy. Wiele kwestii pozostaje nadal otwartych, ale być może zaproponowana tu nowa optyka pozwoli przybliżyć się w przyszłości do ich lepszego naświetlenia.